Maandag 14 augustus, zonnig weertje en niet te warm, ideaal om ons naar Heuvelland te begeven voor een rit van 125 km. Startplaats Geluveld, amper een uurtje rijden met de auto vanuit Sleidinge. Iets voor tien uur begaven we ons op pad, parcours licht heuvelend, ideaal als opwarmer voor het zwaardere werk later op de rit. Na 14 km, pech, Erwin een platte band, slechts kort oponthoud door onze handige harries, Erwin en Jean-Pierre. Inmiddels doemde de Kemmelberg al op, al van ver zagen we het witte gebouw van de belvédère afsteken ten opzichte van het donkere bos. De kasseien van de Kemmel lieten we aan ons voorbij gaan, we staken de heuvelkam over via smallere asfaltbaantjes. Vanaf nu volgden de hellingen elkaar op, maar echt steile puisten zaten er nooit in. Van de zijkant van de Kemmel, ging het naar de Scherpenberg, de Rode berg, de Kokerelle en de Mont de Boeschepe! De hoogtemeters en de kilometers tikten aardig aan. En wat is het Heuvelland mooi! Zijn weidse uitzichten, zijn autoluwe wegen, mooie asfaltbaantjes en dito meer. Regelmatig passeerden we de “schreve” en onze stopplaats lag zelfs letterlijk op de schreve! Café/Resto “Au nouveau Saint Eloi”. Een aanrader, gezellig terras en binnenin het café werd je 100 jaar terug gekatalpulteerd.
En o ja, je bestelt best een kleine spaghetti, we hebben de grote niet gezien, maar kregen de kleine nauwelijks op. Na onze middagpauze kregen we een minder heuvelend gedeelte voorgeschoteld, maar plat is het er nooit. We kregen nu regelmatig zicht op de hoogste heuvel van de heuvelrij “Casselberg” die we echter links lieten liggen, iets voor volgend jaar.
We bereikten ons meest westelijke punt van de rit en draaiden weer af richting België, maar niet zonder de twee langste beklimmingen van de dag te trotseren. De Catsberg hadden we al heel lang zien liggen, hij is overal aanwezig door zijn opvallende rode antenne. De klim is best pittig en met een hoogteverschil van 110 meter één van de langste hellingen in Heuvelland. De warmte en de inspanning noodzaakten ons om op de top een extra stop in te lassen. Niet het streekdrankje picon-vin-blanc maar, koude cola en ice-tea. Na een heerlijke afdaling door een prachtig landschap snelden we naar de Zwarte Berg, de laatste zware helling van de dag en iedereen voelde het melkzuur in de kuiten opkomen. Het zwaarste van de rit hadden we achter de rug, maar de lagere heuvels die er nog aankwamen vielen lastiger uit dan gedacht. Gelukkig hadden we nu volop meewind zodat het traject Dranouter-Ploegsteert-Geluveld voorspoedig verliep. In Geluveld ploften we ons neer op het eerste en wellicht enige terras, we hadden geen stop meer ingelast en bestelden ons direct twee consumpties, gevolgd door nog wat gerstenat, dat hadden we wel verdiend. 126 km en 1400 hoogtemeters. De rit staat op het forum in de rittenbib.
