Cycling- en mountainbikeclub Ghostbikers Sleidinge VZW

VERSLAGEN

16 MAART JEMPI MONSERé HEUVELCLASSIC – ROESELARE

Nog één van de organisaties waarvoor je graag een uurtje in de auto zit om aan de start te komen. Perfect georganiseerde rit met zeer goede bevoorradingen en dit aan de democratische prijs van 6 euro. 12 ghostbikers aan de start in Roeselare voor een rit van 138 km en dit bij een gedeeltelijk bewolkte hemel en gematigde temperaturen. Na twee kilometer reden we al op landelijke wegen in het zog van een groter peloton. Achteraf vernomen dat er tussen de 2200 en 2400 deelnemers waren, alleen rijden deed je er nooit maar het was ook nooit superdruk. Eens voorbij Passendale nam het heuvelend karakter van de rit toe en idem dito de prachtige uitzichten. Het profiel van de rit maakt het een en ander duidelijk, het ging voortdurend op en af langs zalige asfaltweggetjes waar West-Vlaanderen rijkelijk mee bezaaid is.

Er werd steeds voorbeeldig gewacht op zij die minder klimcapaciteiten hebben. Er zat één kasseihelling in, de beruchte Kemmelberg en een deel van de groep koos ervoor om deze links te laten liggen. Maar 25 km verder, op de derde bevoorrading, werd de groep terug herenigd. De verzuring in de benen begon vanaf 100 km een paar enkelingen parten te spelen. Het parcours werd gaande weg wel makkelijker maar echt vlak werd het nooit, het leek wel of elk heuveltje door de organisatie werd aangedaan. Iets voor 16u kwamen we aan op de expo van Roeselare, met een korte après en een tractatie van onze hoofdsponsor Marc VW. Iedereen heel tevreden over zijn/haar fietsdag en met een groot clubgevoel.


ZATERDAG 9 MAART CYCLING GONTRODE


Een sympathieke kleinschalige organisatie in het mooie Rodeland. We stonden met 11 “clubkies” aan de start, grootste deel van de groep zelfs met de fiets van Sleidinge.

Grove betonstroken, redelijk wat straatmeubilair, hellende stroken welke met spelend gemak omzeild werden door Didier, en Pauwken.
Amai chapeau, en vooral bedankt om ons op sleeptouw te nemen.

Gelukkig was er een controlerende metronoom mee.
Die toch een beetje mildering bracht oef…voor de meesten.

Slotsom een aangename fietszaterdag die vooral zijn plaats kent in ‘t voorjaar, bij een lekker weertje.

Bedankt en vooral meer van dat. Stany


ZATERDAG 17 FEBRUARI CYCLINGRIT NAAR TIELT EN ROESELARE

Op het programma stond een traditionele cyclo-rit van 140 km naar Roeselare, georganiseerd door Disc.
Edith deed al snel een voorstel voor een kortere rit van 105 km naar Tielt, voor velen een ideale afstand op zaterdag.

De weersomstandigheden waren op zijn best; een aangename temperatuur met weinig of geen wind, lees ‘fietsweer bij uitstek’.
We konden rekenen op een massale opkomst; het was een eeuwigheid geleden dat op zaterdagmorgen
29 ghostbikers om 8u30 klaarstonden aan de kerk. Michel en Luc vervoegden ons aan Kuitenberg, wat zorgde voor een peleton van 31 dames en heren.

Disc en Rudy waren ideale kopmannen die de eerste 40 km’s zorgden voor een constante, aangename en gematigde snelheid.
Na een korte plas-stop, iets voorbij Schuiverskapelle reden ze met 10 verder naar Roeselare en hielden ze een ‘fotostop’ voor de prachtige muurschilderijen ( o.a. Lotte Kopecky)
Het koerscafé in Roeselare was voor hen ideaal gelegen om even te hydrateren en om nadien met de (weinige) wind in de rug de terugweg aan te vatten.
Ondertussen was de zon van de partij en werd genoten van een mooie lentetemperatuur van een goeie 15 graden.

Edith, Peter en Patrick namen als kopmannen/vrouw de groep van 21 mee naar Tielt.
Na een korte IZY-koffiestop in het centrum van Tielt reden we, hoe kan het ook anders, de Poelberg op.
Nadien bolden we op een mooi tempo richting huiswaarts.

Het was een heel mooie rit met meestal lekker lopende landelijke baantjes. (op een paar vuile stroken na)

Beide groepen namen hun zonnige après op het terras in ‘t Kruisken.
Het was een aangename en gezellige fietsdag en het gaf een goed ‘club’-gevoel dat velen op zaterdagmorgen de weg terug vonden naar de kerk 😉

Olivia


ZATERDAG 30 DECEMBER GRAVELRIT AAN DE ZEE

Omdat we de ritjes vertrekkende vanuit Slenne een beetje beu waren een verplaatsing gemaakt naar
het Zeeuwse Groede. Met 8 man en 1 vrouw sterk stonden we aan de start voor een graveltocht naar
‘t zeetje. En oef, na een reeks sombere dagen kerstdagen was de zon eindelijk eens onze metgezel.
Starten deden we richting Oostburg, een beetje een saaie aanloop, maar een goede opwarmer voor
wat zou volgen. Had ik hier en daar een vette polderweg verwacht, niks van dit alles, de
offroadstukken waren hoofdzakelijk kiezel gemengd met aarde, wellicht achtergelaten door tractors.
Vanaf Sluis werd het leuker, een stukje langs de vesten en dan richting Knokke langs de kasseien van
de Sint-Jansdijk. In Knokke was ik aangenaam verrast door de mooie gravelbaantjes in de duinbosjes
en langs het Zwin. Prachtige zichten op de zwingeul en ja, als je natuurlijk in Knokke bent hoor je ook
Frans. Een franstalige mademoiselle was zo vriendelijk om een foto te maken van onze groep, “merci
madam!”.
In Cadzand een klein foutje in het parcours, we kregen plots een zandstrook te verwerken, iedereen te
voet. Marc V dacht dat we in Kuszand waren ipv Cadzand want voerde de daad bij het woord. Volgens
mij kan hij een influencer worden en youtube-filmpjes maken; “Average Marc!”.
Van Cadzand reden we niet verder langs de kust maar reden we een ommetje naar Retranchement,
de wind was aangewakkerd en dus was het zwoegen. Blijkbaar zag het bij Erwin zwart voor de ogen
wat hij reed bijna over een hond op het verkeerde pad.
Terug in Cadzand was het nu genieten van het fietspad die op de duinen loopt, halverwege was
het tijd voor een lange break met pannenkoeken en dies meer in het strandpaviljoen DOK14. Heel druk daar en het Frans werd nu ingeruild voor het Duits, een ware invasie… En je moest het gezien hebben om het te geloven, aan één tafel lagen 11 Duitse Golden Retrievers! Bijna slaag gekregen toen ik vroeg “do you fok retrievers?”…
We zaten er zo op ons gemak en de koffie was zo lekker dat we er een klein uurtje vertoefd hebben.
Maar de klok is ongenadig, er moesten nog 17 km gebold worden. Het was zeker niet tegen onze zin,
het golvende duinfietspad bood mooie doorkijkjes naar de zee, Walcheren en vooral de nieuwe schorren in het hinterland. Wat betreft ruimtelijke ordening en natuurcreatie staan de Nederlanders toch mijlen ver voor op de Vlamingen.
De laatste 10 km was het bobijntje af bij mij, niet bij JP echter die al een fietstocht van Gentbrugge
naar Groede had opzitten. Ik was al content met mijn 69 km. Nog nagenieten deden we in herberg
De Drie Koningen, waren dus een weekje te vroeg. Olivia zou de tocht graag eens overdoen in de
zomer, en waarom niet, best een aanrader.


ZATERDAG 23 DECEMBER KERSTRIT NAAR BRUGGE

Na de Ghostbikers quiz van de voorbije avond, toch een ruime delegatie aanwezig voor onze traditionele kerstrit naar Brugge
Dit jaar nog een extraatje met de ‘Warmste Week’ in ’t Zand. Plaatselijke stop kon uiteraard niet ontbreken.
En bij aankomst duurde het niet lang of de eerste reacties van het ’thuisfront’ kwamen binnen.
Onze passage is blijkbaar niet onopgemerkt gebleven.

Uiteraard gaat het hier niet om, gewoon een jaarlijkse clubrit, in gemoedelijke sfeer, waarbij een Glühwein, warme choco niet kunnen ontbreken.

Parcours is al paar jaar ongewijzigd, maar denk ook dat we daar weinig verbetering kunnen aanbrengen.
Stukjes van Knesselare naar Oostkamp en van Brugge naar Moerkerke vind ik van de mooiste trajecten.
In de voorbije jaren al alle weersomstandigheden ervaren, van overstromingen, ijzelwegen, restanten van storm Pia,… maar nog nooit zijn we hiervoor thuis gebleven.
Stevig tegen de wind in naar Brugge, naar huis ‘vlammen’ vanaf Brugge met snelheden tot 55km/u

Dit soort activiteiten geven wat kleur aan de donkerste dagen van het jaar.

Dirk Schamp


20 DECEMBER STANY’S XMASS-RIDE

Naar jaarlijkse traditie organiseert ghostbiker Stany rond Kerstdag een MTB-rit in zijn streek. Ook dit jaar een grote opkomst, liefst 32 ghostbikers waren er present op de parking van het Kloosterbos. De regengoden waren ons niet welgezind de laatste weken, maar uitgerekend op Stany zijn rit hadden ze eventjes genade. Het parcours was zorgvuldig uitgestippeld om alle ploeterstroken te vermijden, afgezien van enkele kleine natte strookjes lag het er goed bij. De rit zelf was geen koers, een gezapig tempo, tijd om te keuvelen en de groepssfeer te bevorderen. Via mooie singletracks ging het richting Lokeren waar de heuvelbeklimming in het park een beetje karakter gaven aan de tocht. Na 41 km was er de traditionele café-stop waar Stany ons tracteerde op allerlei lekkers en Hans VL er nog een schepje bovenop deed met warme hapjes. De drankjes waren op kosten van het bestuur. Na de innerlijke versterking van de mens, mochten de lichtjes aan voor het laatste deel van de rit. Ondanks de schemerte werd de passage door het domein van Wachtebeke vlotjes genomen. Terug in Sleidinge bouwden we nog een klein kerstfeestje in café Klein Slenne. Stuten met gehakt en mosterd, nen Orval of nen Augustijn, we lieten het ons allen welbevallen. Dank aan Stany voor deze mooie ghostnamiddag!


ZATERDAG 7 OKTOBER – GRAVELEN IN DE BORINAGE

Hoeveel keer in je leven bezoek je een streek zoals de Borinage? Een regio die moeilijk te bereiken is vanaf Slenne, de meeste bekende stad is Bergen/Mons waar ex-premier Di Rupo de scepter zwaait. En hij is ook de hint naar het verleden van deze regio als zoon van een Italiaanse gastarbeider. Veel van onze Vlaamse voorouders zijn er ooit tewerkgesteld als mijnwerkers en pendelden met de trein wekelijks naar deze regio om er soms in erbarmelijke omstandigheden het zwarte goud te ontginnen.

Startplaats was het prachtige vorstelijke kasteel van Beloeil, ook al gelegen in een verloren hoek van Henegouwen. De regio – eigenlijk net ten noorden van de Borinage – wordt gekenmerkt door grote bossen waarbij het Drongengoed en het Leen in het niets verzinken. Bossen waar ook de fietser nog de ruimte krijgt om ze te ontdekken, iets waar de bosbeheerders in Vlaanderen met hun steeds groter wordende beteugeling ten aanzien van fietsers iets kunnen van leren. Was het traject niet licht heuvelend en  de infoborden niet franstalig, je waande je in de Limburgse Kempen. De streek is ook rijk aan kanalen en kanaaltjes waar je soms bij god niet weet waar ze naartoe lopen.

Helemaal in het zuiden tegen de Franse grens aan kom je in het dorpje Bernissart waar men ooit bij toeval, bij het graven naar steenkool, op een dinosauruskerkhof stootte. 22 volledige Iguanodonskeletten werden eind 19de eeuw opgegraven. Het was wereldnieuws!

Helaas geen tijd om het museum te bezoeken, dorst en honger brachten ons in een lokaal cafeetje die belachelijk lage prijzen aanrekende voor onze drankjes, tot ongeloof van Toon.  

Zonder het te weten vertoefden we plotseling in Frankrijk, waar de terrils, schachttorens en ondergelopen mijnsites getuigen zijn van het teloorgegane industriële verleden van de streek. Het moet gezegd worden, de Fransen hebben er – bij de reconversie van de regio – iets moois van gemaakt. De ondergelopen sites zijn nu prachtige grote vijvers en de baantjes errond – meestal oude spoorwegen – zijn nu een paradijs voor gravelaars.

Het laatste deel van de tocht – inmiddels bij zomerse temperaturen – reden we langs het kanaal Ath-Blaton richting Beloeil. Kanaal is een groot woord, het is een smal kanaaltje met heel veel fotogenieke sluisjes, van enige industriële bedrijvigheid is geen sprake.

En zo kwam aan prachtige dag een einde, ik kijk al uit naar een volgende trip in de streek! Volgende keer oostwaarts richting Bergen – La Louvière, het hart van de Borinage.

Foto’s en organisatie Dirk Schamp


30 SEPT GEUZE GRAVEL

Het blijft maar zomer in België, droge wegen en wegels en dus ideaal om nog eens de anders moddergevoelige streken te bezoeken. Vandaag was dit het Pajottenland en het Hallerbos. Beetje fris in de ochtend, natte voetjes door het natte gras maar o wat mooi om in een met nevelslierten betoverd landschap te fietsen. Startplaats was Neigem, bekend van het Neigembos in het Pajottenland. Verbazend hoe landelijk deze streek zo dicht bij Brussel en rijk is aan mooie kastelen. Zalige gravelwegen afgewisseld met landelijke baantjes brachten ons naar de Zennevallei. Na een stop in Beersel kregen we een prachtig zicht op de skyline van Brussel. Wat volgde was een lange prachtige lus door het Hallerbos met sublieme gravelwegen en soms wel lastige klimmetjes. Het bos staat zeker op het programma volgend voorjaar wanneer de boshyacinthen en masse bloeien. Na het Hallerbos volgden er wat meer verharde wegen in het Pajottenland maar dat kon ons niet deren, het was genieten van de glooiende landschappen en de stille wegen. Kort voor onze tweede stop passeerden we nog de indrukwekkende vierkantshoeve van Bree-Eik. Hof ter Linden, was een ideale stop om nog een lokale mattentaart te eten of een geusje te drinken, wat Toon prompt deed. Na exact 100 km stonden we weer aan de startplaats in Neigem. Nagenieten deden we nog op een terrasje in Meerbeke vlak aan de legendarisch aankomst van de RVV.

Foto’s: Dirk Schamp


FIETSHAPPENING GHOSTBIKERS SEPT 2023

Een heel geslaagd weekend, mede door het schitterende weer, het was zelfs iets te warm. Wat een contrast met vorig jaar toen we bijna verzopen. Alle deelnemers waren ontzetten tevreden over de verschillende parcoursen, zowel gravel, cycling als de VTT. Er zijn nog een klein aantal minpunten maar daar werken we aan tegen de volgende editie. Een deelnemer heeft een ontzettend mooi filmpje gemaakt van onze VTT. Kijk en geniet! https://www.youtube.com/watch?v=zjLdQWav4Nw


MTB OP DE BRABANTSE WAL EIND AUGUSTUS

De Brabantse Wal, velen hebben er nooit van gehoord, maar namen als Hoogerheide en Woensdrecht klinkt velen bekend in de oren. Menig WK- of EK-veldrijden is daar beslecht geweest. Het gebied sluit ook aan bij de Kalmthoutse Heide. In een straal van 70 km rond Gent zal je geen mooiere MTB-parcoursen vinden dan in deze regio. Een deel ervan is ook aangelegd en wordt onderhouden door vrijwilligers, het is betalend (een jaarvignet kost 12 €), maar het loont zeker de moeite om de verschillende parcoursen eens te rijden.

Wij kozen voor een eigen rit, niet altijd makkelijk om te tekenen aangezien je niet altijd goed weet of sommige paden voor fietsers toegankelijk zijn. Afspraakplaats was ergens dicht bij de autostrade in Stabroek, dit had als voordeel dat je er na amper 50 minuten autorijden de hort op kan, het bos in. We reden ook even het bos uit en dan kan je zien dat de Brabantse Wal een soort plateautje is. Ter hoogte van Hoogerheide reden we dat plateautje weer op en reden zelfs even op het WK-veldrijdparcours van Hoogerheide. Via wat minder bereden brede boswegels kwamen later we op de bepijlde groene route terecht. Pure fun, veel single tracks maar geen technische hoogstandjes. En dan zagen we waar we ook voor gekomen waren; het cruisen door de paarse heide, gewoonweg zalig. Na een koffiestop in Brasserie de Bozlust reden we richting de zwarte route van Bergen op Zoom. Het zwaarste gedeelte kwam er nu aan, heel technisch en voortdurend op en af, met kleine jumps en soms vervelende wortels in het klimmen. Dit is een onderhouden maar niet betalend gedeelte, de kombochten lagen er voortreffelijk bij! Niet echt een parcours voor beginners, maar onze beginnende MTB-er Johan VDW deed niet onder voor de rest. Sinds zijn aankoop is er een nieuwe wereld voor hem open gegaan, “ik voel me als een kind in een speeltuin” dixit Johan. Na de zwarte route reden we terug naar het vervolg van de groene route met veel bos afgewisseld met mooie stukjes heide. Een rondje langs het vliegveld van Woensdrecht bracht ons richting het dorpje Huijbergen. Daar liggen de Nootjesberg en de Tiestenberg, het speelterrein ook van ene Mathieu Van Der Poel. Niet makkelijk om daar het juiste traject te vinden want niet bewegwijzerd, maar eigenlijk kan je daar een makkelijk een half uurtje rondcrossen, heuvel op en heuvel af. In Huijbergen namen we uitgebreid pauze in Eetcafé de Kroon, die blijkbaar geen eetcafé meer was, dus je kan je eigen boterhammetje daar verorberen mits het bestellen van een drankje uiteraard. Na de pauze staken we de Belgische grens over en kregen we langere rechte stukken in de Kalmthoutse Heide onder wielen geschoven met op het eind toch nog een paar leuke singletracks. Het laatste deel was dan landschappelijk weer totaal anders, hier reden we langs een verdedigingslinie van tweede wereldoorlog de “Antitankgracht”. Via nog wat boswegels kwamen we terug aan het startpunt en dit na een genietritje van 76 km. gpx te vinden in de rittenbibliotheek op ons forum


FIETSEN IN HET WEST-VLAAMS HEUVELLAND 14 AUGUSTUS 2023

Maandag 14 augustus, zonnig weertje en niet te warm, ideaal om ons naar Heuvelland te begeven voor een rit van 125 km. Startplaats Geluveld, amper een uurtje rijden met de auto vanuit Sleidinge. Iets voor tien uur begaven we ons op pad, parcours licht heuvelend, ideaal als opwarmer voor het zwaardere werk later op de rit. Na 14 km, pech, Erwin een platte band, slechts kort oponthoud door onze handige harries, Erwin en Jean-Pierre. Inmiddels doemde de Kemmelberg al op, al van ver zagen we het witte gebouw van de belvédère afsteken ten opzichte van het donkere bos. De kasseien van de Kemmel lieten we aan ons voorbij gaan, we staken de heuvelkam over via smallere asfaltbaantjes. Vanaf nu volgden de hellingen elkaar op, maar echt steile puisten zaten er nooit in. Van de zijkant van de Kemmel, ging het naar de Scherpenberg, de Rode berg, de Kokerelle en de Mont de Boeschepe! De hoogtemeters en de kilometers tikten aardig aan. En wat is het Heuvelland mooi! Zijn weidse uitzichten, zijn autoluwe wegen, mooie asfaltbaantjes en dito meer. Regelmatig passeerden we de “schreve” en onze stopplaats lag zelfs letterlijk op de schreve! Café/Resto “Au nouveau Saint Eloi”. Een aanrader, gezellig terras en binnenin het café werd je 100 jaar terug gekatalpulteerd.

En o ja, je bestelt best een kleine spaghetti, we hebben de grote niet gezien, maar kregen de kleine nauwelijks op. Na onze middagpauze kregen we een minder heuvelend gedeelte voorgeschoteld, maar plat is het er nooit. We kregen nu regelmatig zicht op de hoogste heuvel van de heuvelrij “Casselberg” die we echter links lieten liggen, iets voor volgend jaar.

We bereikten ons meest westelijke punt van de rit en draaiden weer af richting België, maar niet zonder de twee langste beklimmingen van de dag te trotseren. De Catsberg hadden we al heel lang zien liggen, hij is overal aanwezig door zijn opvallende rode antenne. De klim is best pittig en met een hoogteverschil van 110 meter één van de langste hellingen in Heuvelland. De warmte en de inspanning noodzaakten ons om op de top een extra stop in te lassen. Niet het streekdrankje picon-vin-blanc maar, koude cola en ice-tea. Na een heerlijke afdaling door een prachtig landschap snelden we naar de Zwarte Berg, de laatste zware helling van de dag en iedereen voelde het melkzuur in de kuiten opkomen. Het zwaarste van de rit hadden we achter de rug, maar de lagere heuvels die er nog aankwamen vielen lastiger uit dan gedacht. Gelukkig hadden we nu volop meewind zodat het traject Dranouter-Ploegsteert-Geluveld voorspoedig verliep. In Geluveld ploften we ons neer op het eerste en wellicht enige terras, we hadden geen stop meer ingelast en bestelden ons direct twee consumpties, gevolgd door nog wat gerstenat, dat hadden we wel verdiend. 126 km en 1400 hoogtemeters. De rit staat op het forum in de rittenbib.


GRAVELRIT PAJOTTENLAND 3 JUNI 2023

Zaterdagochtend stonden we met 5 man paraat op de parking van een winkelcentrum in Ternat. Niet de meeste sexy-plek om af te spreken maar wel handig om snel op- en af de autosnelweg te zijn. Route was een aanpassing van wat ik op internet gevonden had. De zon was van de partij en om 9u40 stoven we weg voor onze verkenning van het Pajottenland. Stuiven mocht je wel letterlijk nemen want stofwolken vergezelden ons gans de rit. Van in het begin al hoogtemeters maar erg lange zware hellingen zaten er niet in, toch kwamen we aan 1150 hoogtemeters over 110 km. Na 17 km een bijna obligate stop aan HET supporterscafé van Remco E in Schepdaal. Mooie stopplaats met een mooi uitzicht over het Pajottenland. We verbaasden er ons over dat zo dicht bij Brussel deze streek nog zo landelijk is. Ook verbazend veel grindwegen, maar het moet gezegd zijn dat sommige single tracks eerder voor een MTB geschikt zijn voor een gravel. Net zoals bij de rit vorige week was het spoor niet altijd goed zichtbaar door het hoog opgegroeide kruid en gras. Maar genieten deden we met volle teugen van al het moois dat we zagen. In Oetingen op een gezellig terrasje aten we onze lunch op, we vergaten er bijna de tijd anders zaten we er nog. Een ommetje rond het kasteel van Gaasbeek bracht ons weer oostwaarts terug naar Ternat, maar warmte, de droge stoflucht deden ons een derde maal halthouden op een terrasje in Sint-Anna-Pede met zicht op de kerk. De lokale gepensioneerde rijkswachter vertelde ons dat het als decor diende voor een schilderij van Breughel.

Nog 17 km, we zijn er dra dachten we, maar het venijn zat in de staart met een onmogelijk pad langs de autostrade (is er uitgehaald) en een aantal pittige beklimmingen in de buurt van Asse. Prachtige tocht, eens iets anders dan de platgereden Vlaamse Ardennen en vooral de gravelritten brengen je meer in de natuur. Het wordt moeilijker en moeilijker om mij nog op te laden voor de koersveloritten….

Marcus


500KM FIETSEN DOOR EVERGEM

DEZE ACTIVITEIT BRACHT MAAR LIEFST 3.569 EURO OP !!!