Om 8u30 gestart aan Slagerij Vermeulen: Eddy, Patrick, Rudy en ik. Direct fors tempo naar Eke onder impuls van Rudy, om 8u47 Vinderhoute afslag R4 gepasseerd, geen Robbie te zien. Niet zeker of hij wel degelijk gestart was en dus maar doorgereden. In Eke geen JP te zien, achteraf op café (koffietje gedronken) vernomen via whatsapp dat hij paste voor de rit. Tot Eke in de regen gereden (lichte tot matige regen). Robbie en vriend Matti toch nog toegekomen en dan met zijn zessen op weg naar Pays des Collines. Zeer strak tempo door Patrick langs de Schelde maar nadien verstandig wat terug geschakeld. Gelukkig was het droog geworden en in Schorisse lagen de wegen er zelfs droog bij. Twee plekken gepasseerd waarbij de regen van afgelopen jaar de grond deed verzakken, bij de eerste konden we er te voet langs, bij de tweede met de fiets. Ja, de aarde leeft in de Vlaamse Ardennen.
In Flobecq aangekomen verscheen de zon en die deed het landschap plots opleven, we waren inmiddels in Pays des Colinnes aangekomen. Het blijft een prachtige streek om door te fietsen, mooie uitzichten, bossen, weinig autoverkeer en bewoning. “Om dit te zien reizen mensen naar het buitenland ” zei Patrick. Pays des Colinnes betekent ook veel klimmen en onze 2 youngsters Rudy en Matti waren niet te houden.
In Saint-Sauveur toch wat oponthoud… Robbie had de oude route opzitten en was dus verkeerd gereden, na een belletje toch kunnen oplossen.
Via Beau Site ging het nu richting Ellezelles waar we de Ravel namen, helaas waren er werken (nieuwe asfaltlaag?) en waren we gedoemd om 2 kilometer te gravelen. Net voor La Houppe ook nog een koeienstop, boer bracht de koeien naar de weide aan de voet van de klim, een hilarisch momentje. La Houppe aan hoog tempo naar omhoog gereden en dus was een terrasje welkom om te bekomen. Altijd zalig zitten daar, had een déjà vu van de vorige keer dat we er gezeten hebben met de club.
Het ergste hadden we nu achter de rug, maar vlak is het natuurlijk nooit, er werd aardig door gevlamd. Ik had nog een lekke band net voor Sint-Blasius Boekel, maar die was snel hersteld. Va de Zwalm ging het naar Dikkelvenne en Eke. Robbie was een het einde van zijn latijn, hij beleeft een paar zware, emotionele weken en dat liet zich voelen. Niet makkelijk om in dergelijke mindset te fietsen. Veel sterkte Robbie aan jou en jouw vriendin.
In Eke hadden we nog 25 km voor de boeg en het bleek dat Patrick nog energie te over had, nam resoluut de kop, we pikten ons wagonnetje aan, maar op de bruggen was het op de limiet voor mij. Ik was blij dat we ons konden neerploffen op de zomerbar. Daar nog gewacht op de mannen die de Brugse Zot gereden hadden om naar hun verhaal te luisteren.
157 km en 1200 hm en bedankt aan de kopmannen Rudy en Patrick