Woensdag 8 mei – MTB-route Kaatsheuvel
Traditioneel gestart met een MTB-rit onderweg naar Nijmegen. Deze keer gekozen voor de zwarte piste en groene piste in de Loonse en Drunense Duinen. Een prachtig natuurgebied gelegen vlak naast de Efteling. Magnifiek aangelegde mountainbike-wegels met kombochten, zelden gaat het rechtdoor, voortdurend op en af, zeker geen parcours voor een gravelbike. Na 10 minuten had Luc DB pech met een afgebroken voorderailleur, maar genoeg fietsherstellers in de club om Luc verder te helpen.
Gezien de techniciteit van het parcours niet altijd evident om rond jou te kijken en van het prachtige heide- en duinlandschap te genieten. Op dergelijke parcours haal je geen 20 km/u. Na de zwarte lus genoten we van een break en een bakkie op het terras van de Rustende Jager. Tweede deel was iets minder technisch, we waren al blij dat de kronkelende singletracks eens afgelost werden met korte rechte stukken. Vooraleer we met de auto vertrokken naar Nijmegen werden we nog verrast door JP met zelfgemaakte taart. En of het gesmaakt heeft! Nog 75 km met de auto naar het hotel, maar door veel file er anderhalf uur over gedaan. Het diner ‘s avonds was verrassend lekker, veel keuze ook, niet direct voor montignac-dieeters.
Afstand: 43 km en 160 hm
Donderdag 9 mei – Rondje Nijmegen en Hatertse Vennen
Aangenaam opstaan deze ochtend, blauwe lucht en een prachtig uitzicht op de groene bosrijke omgeving. Ons hotel in Berg en Dal is een meevaller, “het beste Fletcherhotel waar ik al geweest ben”, aldus Johan VDW. Berg en Dal, de naam zegt het zelf al, het is er allesbehalve vlak. Het hotel ligt op de stuwwal van Nijmegen (heuvelrug gevormd tijdens de ijstijden) net zoals de MTB-parcoursen in de omgeving en dus een reliëfrijk gebied. Vandaag stond de MTB-route van Nijmegen op het programma. Van in het begin was het klimmen en dalen, geen meter vlak. Ook hier zijn de routes prachtig aangelegd, je hebt soms het idee dat je op een roetsjbaan zit. Vooral het traumapad is heel leuk om te doen (menig biker is daar al uit de bocht gevlogen, vandaar de naam). De route ligt in een mooi beukenbos en deze tijd van het jaar is deze op zijn mooist, 50 tinten groen, een feest voor het oog. Net toen we het draaien en keren een beetje beu waren, reden we het bos uit, richting de Hatertse Vennen. De Hatertse Vennen zijn een prachtig waterrijk heidegebied, hier geen uitgepijlde routes maar wel gravelpaden en af en toe een zandpad.
Van het hotel hadden we een lekker lunchpakket mee en dan kies je best een mooi plekje aan de wateroever in het warme zomerzonnetje om te lunchen. Sanitaire stop en cola of koffie slurpen deden we in één van de vele mooie horecazaken die de streek rijk is. Na dit prachtig stukje landschap verkend te hebben – je zou om de kilometer wel een foto willen nemen – ging het via de makkelijke MTB-route van Malden terug naar het MTB-parcours van Nijmegen. En dat hebben we geweten, de laatste 13 km zaten er nog meer dan 200 m hoogtemeters en technische afdalingen in, de meesten waren toch blij toen ons hotel in zicht kwam. Nog ferm nagenoten op het zonnige terras van het hotel waar we bijna gans hun voorraad La Trappe opgedronken hebben.
Afstand: 63 km en 550 hm
Vrijdag 10 mei naar Zeddam
Gordijntjes open trekken in de ochtend, en ja hoor blauwe lucht en fluitende vogels, hoe mooi kan het leven zijn. Vandaag extra vroeg opgestaan want de koninginnenrit en we hadden tijdig een boot te halen. Na het superlekkere ontbijt maakten we ons klaar voor de rit, maar stressmomentje bij mij want ik stond achteraan lek. Relatief snel verholpen en iets na 9u waren we op weg naar Millingen om het veer over de Rijn te halen. Veerboot voer net weg bij aankomst maar keerde zowaar terug om ons op te halen. Toppie van de veerman die overigens Vlaanderen goed bleek te kennen!
Het was opnieuw aangenaam fietsen langs de vele plassen die Nederland rijk is, aan de hoge waterstand was het te zien dat het hier ook de laatste tijd veel geregend heeft. Plots waren we in Duitsland, en kwam de eerste lange klim, naar de top van de Eltenberg. Weer een ander landschap, licht heuvelend met een lappendeken van bossen en akkers.
Het doel vandaag was het MTB-parcours van Zeddam rijden, een parcours dat steevast in de top 5 van mooiste MTB-routes in Nederland staat. Sommige kozen voor de light-versie (de groene route), het gros ging voor de full monty. Over een traject van 25 km moesten 450 hoogtemeters overwonnen worden. Aanvankelijk vonden we dat het meeviel, maar na 10 km op de route begon het echte werk, lange steile klimmen gevolgd door nog steilere afdalingen met hoge kombochten. De remgeluiden waren niet uit de lucht en in één van die vele kombochten ging Erwin uit de bocht, gelukkig zonder erg. Na 20 km was de pauze in Brasserie ‘t Peesken welgekomen en was de groep weer voltallig. Na een hapje en wat drankjes vervolgden we onze tocht via asfalt- en gravelbaantjes richting Rijn waar we deze nu via een indrukwekkende brug overstaken.
Volgende halte was het aardige stadje Cleve, je rijdt er via een gravelpad – een voormalige spoorlijn – binnen. Cleve ligt aan de voet van het Reichswald, alweer een stuwwal en dat hebben we geweten. Via een steile klim, voor sommige te steil geraak je erop. Best bijzonder om zien was het kunstwerk met de gestapelde keientorentjes in het bos, een fotomomentje.
Het Reichswald is één van de grootste aaneengesloten boscomplexen van de deelstaat Noordrijn-Westfalen. Everzwijnen zijn we er niet tegengekomen (week ervoor een groep MTB-ers wel) maar Hilde heeft er zowaar reetjes gespot. Vanaf het Reichswald ging het via veldwegels en fietspaden terug naar de stuwwal van Nijmegen, nog een laatste keer klimmen vooraleer we ons konden neerploffen op het terras in het hotel.
Impressiefilmpje (door derden) van Zeddam: https://www.mtbroutes.nl/gelderland/zeddam
Afstand: 93 km en 750 hm
Zaterdag 11 mei naar Gennep
Neen, het verveelt niet, gordijntjes open, blauwe lucht, heerlijk ontbijt, insmeren en fietsen. Deze keer wel met man en vrouw minder, Erwin te veel last aan de schouder en Olivia solidair. Ritje naar het stadje Gennep maar dan via de MTB-route van Groesbeek en stukje Mook. Op weg ernaar toe een prachtig golfterrein gepasseerd, met kunstgras van nonkel Willy? Ook Groesbeek prachtig aangelegde technische trails, we hebben het meermaals gezegd, daar moet enorm veel tijd ingestoken zijn. Je moet er wel een MTB-vignet voor kopen, maar het is absoluut zijn geld waard.
Na de technische passage een landelijke doorsteek naar opnieuw het Reichswald, aan de rand ervan onze eerste koffiestop in Boscafé Merlijn. Speciale plek daar, om van de uitbater maar te zwijgen, heel vriendelijke man maar niet de looks die je bij zo’n etablissement zou verwachten. Na de koffiestop, het Reichswald in, geen bewegwijzerde routes daar, dus een beetje afgegaan op fora en de heatmap van routeyou om een parcours uit te tekenen. En ja, redelijk zware kost, veel steile beklimmingen die op het randje waren, maar wat een mooi bos om door te rijden. Elly was door al die pracht zelfs plots de weg kwijt, gelukkig bestaat er zoiets als een smartphone… Na een uurtje zwoegen reden we het bos uit richting Gennep langs een waterplas waar we zowaar een ooievaar zagen foereren. Het terras in Gennep was welgekomen en de kip teriyaki smaakte overheerlijk ook al hebben we er lang moeten op wachten. Via de mooie vallei van de Niers en een grote recreatieplas ging het terug naar de stuwwal van Nijmegen. En je raadt het al, een stuwwal betekent opnieuw klimmen, ditmaal wel aan lagere perecentages via een verhard fietspad. Omdat we onderweg wat tijd verloren hadden en sommige toch wel vermoeid waren de groep gesplitst, eentje die korter reed en de diehards die de technische stukken in Mook nog aandeden. Om 17u zaten we allen opnieuw op het terras en zoals het cliché het wil, moe en voldaan. Iedereen was het erover eens dat we een prachtig verlengd weekend achter de rug hadden, het mooie weer was daar zeker debet aan. Het smaakt naar meer, maar zal moeilijk te overtreffen zijn qua hotel, routes, landschappen, weer… Bedankt allen voor het heel gezellige sportieve weekend! Marcus
