Zaterdagochtend stonden we met 5 man paraat op de parking van een winkelcentrum in Ternat. Niet de meeste sexy-plek om af te spreken maar wel handig om snel op- en af de autosnelweg te zijn. Route was een aanpassing van wat ik op internet gevonden had. De zon was van de partij en om 9u40 stoven we weg voor onze verkenning van het Pajottenland. Stuiven mocht je wel letterlijk nemen want stofwolken vergezelden ons gans de rit. Van in het begin al hoogtemeters maar erg lange zware hellingen zaten er niet in, toch kwamen we aan 1150 hoogtemeters over 110 km. Na 17 km een bijna obligate stop aan HET supporterscafé van Remco E in Schepdaal. Mooie stopplaats met een mooi uitzicht over het Pajottenland. We verbaasden er ons over dat zo dicht bij Brussel deze streek nog zo landelijk is. Ook verbazend veel grindwegen, maar het moet gezegd zijn dat sommige single tracks eerder voor een MTB geschikt zijn voor een gravel. Net zoals bij de rit vorige week was het spoor niet altijd goed zichtbaar door het hoog opgegroeide kruid en gras. Maar genieten deden we met volle teugen van al het moois dat we zagen. In Oetingen op een gezellig terrasje aten we onze lunch op, we vergaten er bijna de tijd anders zaten we er nog. Een ommetje rond het kasteel van Gaasbeek bracht ons weer oostwaarts terug naar Ternat, maar warmte, de droge stoflucht deden ons een derde maal halthouden op een terrasje in Sint-Anna-Pede met zicht op de kerk. De lokale gepensioneerde rijkswachter vertelde ons dat het als decor diende voor een schilderij van Breughel.
Nog 17 km, we zijn er dra dachten we, maar het venijn zat in de staart met een onmogelijk pad langs de autostrade (is er uitgehaald) en een aantal pittige beklimmingen in de buurt van Asse. Prachtige tocht, eens iets anders dan de platgereden Vlaamse Ardennen en vooral de gravelritten brengen je meer in de natuur. Het wordt moeilijker en moeilijker om mij nog op te laden voor de koersveloritten….
Marcus
